31

Geçmişi sevmiyorum.
Hiçbir şekilde mutlu olamıyorum eskileri düşünerek. Yaşadığım hayatın bokluğuyla alakalı değil bu, mutlu olduğum zamanlar da oldu; içten gülüşler. Yazılarımı okumayı da sevmem, sadece yazım hatalarını düzeltmek için üstünden geçerim; okudukça geriye dönüyorum, fosilleşiyorum. Geçmişime üzülüyorum, mutlu olduğum anlar geri gelmeyecek, tarihim tekerrür etmeyecek, ötekileri saymıyorum bile.
Beni üzen şeylerden uzak durmaya çalışıyorum, yine de beynimden ve geçmişimden kaçamıyorum. Geleceğe yönelik nefes almak iyi geliyor, yüzüme vuran rüzgarı durduramıyorum; ciğerlerim tıkanıyor.
Hafızamı silmeye çalışıyorum, kimyasallara yüklenmedim; düşünmezsem üstesinden gelebilirim. Bunun için de bazı şeyleri unutmaya çalışıyorum, parfüm kullanmıyorum.
Hayatım boyunca bana geçmişi hatırlatan en büyük şey parfüm kokusu oldu. Kullandığım parfümün insanların hatıralarının tozunu alması içimi çürüttü, geçmiş içinde geçmişi kaldırabilecek kapasitede miyim, bilemiyorum.
Ve kokuların tanıdık gelmesi, geçmişin beynime saldırması, öldür emrini almış amatör askerler gibi; sönmeye yüz tutmuş kibritcesine beni yoketti, her defasında küllerimden yeniden doğmak oldukça zor.
Arayışa geçiyorum, yeni müzikler dinlemeye başladım. Bununla şu şarkıyı dinlerdik, ötekiyle bu şarkı bize aitti diyecek kadar henüz şuursuzlaşmadım -zaten hep aptalca gelmiştir iki sevgilinin şarkı seçip, bu bizim şarkımız demesi. Telif hakları onlara aitmiş gibi.
Tanıdık melodilerden uzaklaştıkça, tanıdık sesleri bıraktıkça başa sarmadan daha kolay ben olurum gibi geliyor, başarıyor muyum bilmiyorum ama kendimi buna inandırmam bile bir nebze olsun mentol etkisi yaratıyor.
Elimde olsa etrafımdaki herkesi hayatımdan atardım, bulunduğum yerde olmazdım. Her şeye tekrar başlayabileceğim bir yer ve yeni stajyer arkadaşlar edinirdim. Daha mı iyi olurdu bilmiyorum ama daha kötü olmazdı; zira denediğim şeylerden bugüne kadar pişmanlık duymadım. Denedim başardım, denedim yanıldım hepsi bu. Ama denemediğim şeylerden pişmanlıklarım hiç eksik olmadı. Yaşayacağım en kötü şeyin sebebini bile denemek isterim, belki de aradığım şey ondadır.
Rahatlamak adına geleceğimle ilgili planlar yapıyorum, öleceğimi düşünmeden. Ve bu planlarım gerçekleşmeden ölürsem yine komplolara maruz bırakılmış olacağım hayat tarafından. Bir an önce yapacaklarımı bitirmeliyim, yeni çöp kutum da var içi hafıza dolu.