23

Duygusal karmaşayı kaldıramıyorum.
Üst üste yaşadıklarımı sindiremiyor bünyem. Ya fazla mutluluktan, ya da dibe batmaktan başka şeylere adapte olmaya çalışıyorum. Okumayı seviyorum ama bu sefer de beynim fazla zinde kalıyor ve bu karmaşa beni daha fazla yok etmeye başlıyor.
Alkole sarıyorum sonra, hata olduğunu bildiğim halde. En azından o zaman düşünmüyorum; bağırsaklarımı tamamen boşaltmış gibi hissediyorum. Tadını sevmesem de etkisi hoşuma gidiyor, bu sebeple damardan alkol alsam etkisi ne olur diye düşünmeden edemiyorum.
Bir ölü gibi hiçbir şey düşünmeden ne kadar yaşayabilirim bilmiyorum ama düşünmemenin verdiği hafiflik ayçiçek reklamlarındaki gibi uçuruyor beni.
Düşünmemenin alkolden daha ayık, ölümden daha canlı bir yolunu bulduğum zaman alkolü de bırakacağım, ölmeye karşı duyduğum isteği de.
Valla bak...