22

İlk defa seni tanımamayı diledim bugün, ilk defa güldüremedin.
Ve utanıyorum; sen hastayken yanında olamamaktan çok eğlenebildiğime utanıyorum, ne çok isterdim bir şeyler yapabilmeyi!
Yazamıyorum, kalbimden boğazıma bir taş parçası; ne konuşmamı, ne nefes almamı, ne de yutkunabilmemi istiyor. Hadi gel yok edelim, parçalayalım o taşı desem, saçmalasam... Göz yaşlarımın etkisinden daha çok olur mu? Gelir misin?
Değişmez dediğin şeyleri değiştirebilir mi benim gitme demem? Hani herkesin bir kere demesi gereken şey...
Kal diyemedim, ama kalmanı çok istedim. Acıtıyorsun canımı, her sıkıntımda yanında olacağına söz versene hadi, hadi konuş benimle.
Zaten anlam bulamıyorken burada, anlamsızca iyi hissedebilmemi sağlarken sen; yine anlamsızca gelmeni istesem?
Hayal etmekten bu kadar uzakken şimdi tek sığınmak istediğim şey mucizeler. Hadi gül yine!
Gitme deseydim, diyemedim; gelmeni istemekten başka yapabileceğim bir şey arıyorum, bulamıyorum.
Susuyorum, susuyorum; seni çok seviyorum!