İsmini hatırlayamadığım, bir zamanlar hep yanında olacağım tarzı zırva eserleriyle beynimi işgal eden insanların ironileri kafamı boş yere patlatıyor.
Boş verip düşünme fişimin kablosunu dişleyip parçalıyorum:
-Thomas, herkese benden demli ütopya; içimiz ısınsın!
0 yorum:
Yorum Gönder