9

Yıllarca diye abartacak kadar alkol almadım, aslında alkoliklik derecesine de varmadı bu; içmeden gayet rahat uyuyabiliyordum. Ama insanların riyakârlıklarını görebilecek kadar çok içtiğimi düşünüyorum.
En yakınımdaki insan her akşam bir şişe rakı içti yıllarca. O kişiye karşı sıfat yükleyemiyorum, hepsini kırdı attı.
Ve bu insan her zaman huzursuzluk çıkartmak için alkolün arkasına sığınıp, ertesi gün hiçbir şey olmamış gibi hayatına devam ederdi. Yıllardan beri rakının tadından ve kokusundan bu sebepten ötürü rahatsız oldum, yeterince kötü hatıraları barındırıyordu içerisinde.
Ve ben gerçek anlamda içmeye başlayana kadar buna benzer vakaları gördükçe böyle olacağını sanıyordum. Belki bu kişilerin içtiğinden çok daha fazlasını kanımda barındırdım, sindirdim ve yok ettim. Nedense bilincim hep açıktı, yan etkileri baş dönmesi ve el ile beyin koordinasyonu arasındaki uyumsuzluktan öteye hiçbir zaman geçmedi.
Ezik yaşamış toplum bireylerinin bir şeyin arkasına sığınmasından daha ezik başka bir şey varsa o da sığındığı şeyi belli bir müddet sonra reddetmesidir.
Olduğum gibi görünmeyi seviyorum, yanlışları olsa bile; en azından sahtekâr değil.