74

Ölmek istediğimi düşünürken, ölümcül bir hastalığa yakalansam nasıl hissederdim acaba?

Ölme isteğimden çok uzaktayım ve şu an öleceğimi bilsem mutlu olmam. Bunun farkındayım. Korkularımla yüzeştikçe fikirlerim sabitleşmekten uzaklaşıyor. Yaşamaktan korkmuyorum artık.

Hayatta hep doğru kararlar aldığımı düşünüyorum çoğu zaman, alternatifleri göz ardı ettiğim için de pek yanlış gelmiyor bu. Ama alternatifleri hayat önüme sunduğunda, o kadar da matah fikirlerimin olmadığını farkediyorum.

Aslında bu benim problemim değil tamamen. Soğukla sıcak arasında seçim yapmaktan farklı değil. İkisinin de olumsuz yanlarını ve olumlu yanlarını görebiliyorum. Sadece olumlu yanları ağır basan tarafı seçiyorum. Pişmanlıklarım da seçmediğim tarafın olumlu yanlarının daha güzel olmasıyla ilgili oluyor.

Hızla gelen bir arabanın önünden geçmeye korkarsam, duracağını veya yavaşlayacağını düşünemezsem yolun karşısına geçmek için arabaları yok etmem gerekir. Üst geçit yapmayı hala akıl edebilmiş değilim. Onun için arabanın önüne atlayıp yavaşlamasını temenni etmekten başka bir çare kalmıyor bana.

Arabanın içinde olduğum zaman, daha da karışıyor durum. Frene basmam gerektiği zamanlarda bunu başaramıyorum, devamında ise pişmanlık hissi beni ikilemin dibine sürüklüyor. Yine de gaz pedalına basmaktan vazgeçmek istemiyorum.

Yapmam gereken tek şey pişman olmaktan korkmamayı da öğrenmek. En kısa zamanda yapmalıyım bunu.