43

Kendimden başka kimseyi önemsemiyorum.
Dünya yansa umurumda olmaz, kimsenin bunun farkında olmaması komik geliyor; gülüyorum, dalga geçiyorum eğlenecek kısıtlı şeylerim olduğundan. Yardırgamıyorum yine de, zira uzun zamandır kendimi de uyutuyordum.
Ağladığım suratları unuttuğumda farkettim bunu. Göz yaşımın yayıldığı tenler bir taş kadar anlamsız geldiğinde aynaya daha fazla bakar oldum kendimi de unutmamak adına.
Sessiz kaldığımda başım ağrıyor artık, kaybolmak istemiyorum. Çürümeden gitmeliyim.