Arama

9 Mart 2010 Salı

58

Seni seviyorum kalıbının bayatlaştıkça daha çok kullanılıyor olmasına aklım ermiyor. Hoş, bunu yapanlardan biri de benim.
Hayat tecrübeme dayanarak konuşmuyorum. Zira kırk yaşında bir adam gelir, yazdıklarımı bana bir güzel yedirir.
Ailemin bile beni sevdiğine inanmıyorum, güvensizlik değil bu. Ama ne zaman ebeveynlere baksam küçük tanrıcıklar görüyorum.
Beni istedikleri için mi varım? Komik. Bu karakterde olacağımı öngörselerdi acaba doğmam için kaç kere düşünürlerdi? Veya ailesini katleden biri, annesini boğarken hala annesi onu seviyor muydu? Sanmıyorum.
Aileler sadece süper egolarını tatmin etmek için çocuk yapıyorlar bana göre. Ben var olayım diye değil, onların yarattığı bir eser olayım diye bu dünyaya atıldım.
Tanrı'dan farkları yok hiçbirinin. Onlara inanmazsam cezamı çekerim. Onların lafını dinlemezsem, öğütlerini yerine getirmezsem cezamı çekerim. Onların istediği gibi olursam mükafatımı alırım.
Bana nedense çok tanıdık geliyor. Hani koşulsuz sevginiz? Koşul... İtaat... Seversen, saygı duyarsan sevilirsin.
İşte bu yüzden inançsızım aileme karşı.

0 yorum:

Yorum Gönder